رشته مهندسی پزشکی (بیوالکتریک) یکی از زیرشاخه‌های مهندسی برق است که با بکارگیری مباحث پیشرفته ریاضی و مهندسی در کشف حقایق بدن انسان، تشخیص و درمان بیماری‌ها، شیرینی آن را دوچندان می‌کند. این رشته در دانشگاههای معتبر دنیا هر روز با شاخه‌های جدیدی مطرح و به همین دلیل به نام‌های متفاوتی خوانده می‌شود.  در ایران تنها در تعداد معدودی دانشگاه به صورت رشته مستقل قلمداد می‌شود. 

در تعریفی کوتاه، بیوالکتریک را می‌توان علم استفاده از اصول الکتریکی، مغناطیسی و الکترومغناطیسی، دانش پردازش سیگنال، مفاهیم‌ مخابرات و انتقال اطلاعات و کنترل در حوزه پزشکی دانست. یک مهندس بیوالکتریک به ساختار بدن انسان به عنوان یک سیستم پیچیده می‌نگرد و با دانش خود سعی می‌کند هر یک از این سیستم‌ها را به صورت ریاضی مدلسازی کند. وی قادر است با پردازش سیگنال‌های مربوط به هر بخش از بدن که می‌تواند سیگنال یک‌بعدی یا تصویر دوبعدی/سه‌بعدی و حتی دنباله زمانی از تصاویر باشد، و شیوه‌های داده‌کاوی و یادگیری ماشین از سلامت و چگونگی عملکرد آن آگاهی یابد. سپس با نگاه به بیماری به عنوان عامل اختلال سیستم، راههايی برای تشخیص، پیشگیری و حتی درمان بیماری بیابد.

بنابراین ساخت تجهیزات پزشکی (در دو وجه نرم‌افزاری و سخت‌افزاری) از یک سو تسلط بر مفاهیم مهندسی برق را می‌طلبد و از سوی دیگر آشنایی با ساختار بدن انسان، که این ترکیب به زیبایی در یک فارغ‌التحصیل مهندسی بیوالکتریک متبلور می‌شود و به طراحی و ساخت دستگاههای پرکاربرد پزشکی منجر می‌شود.

 امروزه طراحی، ساخت و تجاری‌سازی تجهیزات پزشکی و نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های پزشکی و سلامت رشد چشمگیری در کشور و دنیا داشته‌اند و زمینه اشتغال بسیاری از فارغ‌التحصیلان این رشته فراهم است.